Uitgelicht: Sef Hansen

Een visuele cocktail op de Nes door Sef Hansen

Wie langs TOBACCO wandelt, kan ‘m bijna niet missen, het werk van Sef Hansen knalt uit de posterbak. Sef is een art director/graphic designer die fotografie, grafisch design en AI tot één visuele cocktail mixt. Dit doet hij door middel van het combineren van analoge en digitale elementen. Fris, gelaagd en soms een beetje ongemakkelijk maar altijd met een twist.

Nieuwsgierig naar wat er achter zijn beelden schuilt? Wij ook! Daarom stelden we hem een paar vragen. Scan je net de QR? Mooi. Scroll rustig verder en duik in de wereld van Sef. Heb je de werken op de NES nog niet gezien? Loop dat vooral even langs! En oh ja, volg ‘m ook even op Instagram: @sefhnsn

Vul in:

Als ik een plek mocht kiezen, echt overal ter wereld, waar ik mijn kunst mocht exposeren, dan zou dat zijn in…: MoMa (Museum of Modern art) in New York.

Als ik één persoon mocht kiezen aan wie ik een kunstwerk van mijzelf cadeau zou doe, dan zou dat zijn…: Samuel Ross (modeontwerper, creatief directeur en kunstenaar)

Als ik geen inspiratie heb maar toch iets wil maken, dan…: maak helemaal niks, of ik begin gewoon met het verzamelen en combineren van mooie beelden – soms oud werk, soms ingescande beelden uit mijn eigen archief – om zo tot verrassende nieuwe creaties te komen. Vanuit dat proces ontstaan vaak vanzelf nieuwe inzichten, en die zorgen dan weer voor die creatieve spark. Vandaag de dag maak ik ook in deze situatie gebruik van; het letterlijk blenden van 2 beelden met AI in Midjourney. Om zo tot een geheel nieuw beeld te komen en hiermee verder te spelen.

Vier artiesten die perfect passen bij mijn werk zijn…: Blood Orange, Sigur Ros, Zimmer90 en Bakar.

Veel mensen, vooral binnen de creatieve sector, zijn huiverig voor kunstmatige intelligentie. Jij integreert AI juist in je kunst. Hoe kijk jij aan tegen de rol van AI in relatie tot kunst en creativiteit?

In het begin was ik best sceptisch. Maar al snel kreeg ik het gevoel van: “Gebruik het, omarm het.” Zie het als een tool om je werk interessanter en persoonlijker te maken.

Waar ik jaren geleden vaak beelden uit (oude) fashion magazines gebruikte als basis voor de fotografie, had ik nu de mogelijkheid deze zelf te creëren. Daarmee kan ik het werk veel meer naar mijn eigen hand zetten – zonder gebruik te maken van andermans fotografie of werk.

Daarbij zijn de AI tools de laatste tijd zo snel aan het ontwikkelen dat het mij ook steeds meer de mogelijkheid geeft om zonder een pro te zijn in bijvoorbeeld animatie, mijn beelden toch net even die extra dimensie te geven, en zo dus een stilstaand werk meer tot leven te laten komen.

Tegelijk merk ik dat ik de laatste tijd ook weer iets terughoudender word, juist omdat alles zo exponentieel snel verandert. Maar daarin zit denk ik ook de uitdaging: hoe zorg je ervoor dat de menselijke touch voelbaar blijft?

Heb je ervaring met exposeren in fysieke ruimtes? Zo ja, hoe verschilt dat van onlinepresentatie op bijvoorbeeld sociale media?

Ik heb wel wat ervaring, maar die is vrij minimaal. Dat ligt denk ik meer aan mij als persoon dan aan mijn werk. Het exposeren in een ruimte of op een event voegt een hele andere dimensie toe — het sociale aspect, het eventueel toelichten van je werk of visie. Maar zelf laat ik dat liever aan de kijker over. Vaak ben ik in mijn hoofd al bezig met het volgende idee dat opkomt, of iets dat me net geïnspireerd heeft.

Ik ben van nature ook niet iemand die graag in de spotlight staat of trots het podium op stapt. Ik laat liever het werk voor zich spreken. Wat ik wél heel tof vind, is als mijn werk tastbaar wordt — bijvoorbeeld mooi geprint — en echt een plek krijgt in een ruimte, of in bijvoorbeeld een magazine.

Kun je ons meenemen in je creatieve proces, van concept tot final?

Vaak werk ik vrij intuïtief, in het moment. Ik denk niet te lang na over een vastomlijnd concept, maar kom juist tijdens het maken op ideeën. Natuurlijk is het soms wel leuk om bepaalde technieken of inspirerende layouts die ik ergens heb gezien mee te nemen in het proces.

Waar ik jaren geleden meestal begon met het verzamelen en scheuren van beelden uit magazines, boeken en ander materiaal, werk ik de laatste tijd meer met foto’s van eigen fotoshoots met anderen — of met beelden gegenereerd via AI. Dat laatste is inmiddels ook bijna een kunstvorm op zich: het vergt tijd en gevoel om AI zo te trainen en aan te sturen dat je echt het resultaat krijgt dat je voor ogen hebt.

Wat door de jaren heen eigenlijk nooit veranderd is, zijn de stappen die daarna komen.

Hier begint het in mijn ogen de leukste ‘fase’; printen, scannen, combineren, plakken, en het in de weer zijn met allerlei analoge materialen. En de stap 2 van deze fase is dit digitaal weer samen te brengen (dit gebeurt vrijwel altijd in Photoshop). Hier heb ik nog de gehele vrijheid om te spelen met de creatie, kleur en compositie. En echt te gaan spelen met lagen (soms is dit niet voor iedereen zichtbaar in een eindwerk, maar elke creatie bestaat vaak uit tientallen lagen met bepaalde elementen of effecten). 

En zo kom ik bij een eindwerk dat ik vaak nog wat retoucheer hier en daar. 

De laatste tijd vind ik het ook tof om te kijken hoe ik er nog meer dimensie aan kan geven; door bijvoorbeeld animatie, maar ook door het werk bijvoorbeeld weer op een bepaalde manier te fotograferen. 

Daarnaast merk ik dat ik de afgelopen maanden vaker de voorkeur heb om een werk als onderdeel van een kleine serie te maken.

*tekst gaat verder onder de video

Waar haal je doorgaans je inspiratie vandaan? Zijn er terugkerende thema’s in je werk?

• Natuur (planten, bloemen en vormen)
• Wabi Sabi
• (Oude/vintage) Fashion editorials

Hoe zou je jouw artistieke stijl zelf omschrijven?

Experimentele mixed media, met een voorliefde voor imperfecte perfectie (met soms een surrealistische touch).